→五绝｜五绝四首岭上白云（一）松岭下高风，汲泉红叶中。宫商自相应，举目少山翁。（二）虫声翻作雨，梦不到前踪。惆怅随花发，剥衣老芙蓉。（三）青山放大江，平野半横窗。此地堪陶醉，聊沽酒一缸。（四）梅逐上春来，徘徊旧雨回。温柔无限好，落地即成灰。wǔ jué sì shǒulǐng shàng bái yún-yī-sōng lǐng xi…〔04-08〕

  北宋→思远人｜思远人晏几道红叶黄花秋意晚，千里念行客。飞云过尽，归鸿无信，何处寄书得？泪弹不尽当窗滴，就砚旋研墨。渐写到别来，此情深处，红笺为无色。sī yuǎn rényàn jǐ dàohóng yè huáng huā qiū yì wǎn，qiān lǐ niàn xíng kè。fēi yún guò jìng，guī hó…〔01-21〕

  唐代→五绝｜山中王维荆溪白石出，天寒红叶稀。山路元无雨，空翠湿人衣。shān zhōngwáng wéijīng xī bái shí chū，tiān hán hóng yè xī。shān lù yuán wú yǔ，kōng cuì shī rén yī。…〔12-27〕