唐代→七绝｜客中行唐-李白兰陵美酒郁金香，玉碗盛来琥珀光。但使主人能醉客，不知何处是他乡。kè zhōng xíngtáng-lǐ báilán líng měi jiǔ yù jīn xiāng，yù wǎn chéng lái hū pò guāng。dàn shǐ zhǔ rén néng zuì kè，bù zhī hé ch…〔04-28〕

  唐代→七绝｜城东早春唐-杨巨源诗家清景在新春，绿柳才黄半未匀。若待上林花似锦，出门俱是看花人。chéng dōng zǎo chūntáng-yáng jù yuánshī jiā qīng jǐng zài xīn chūn，lǜ liǔ cái huáng bàn wèi yún。ruò dài shàng lín huā sì …〔04-27〕

  →蝶恋花｜蝶恋花飞蝶独立黄昏愁几许？秋水生寒，更著烟和雨。一片飞花和泪数，从今不与离人遇。寂寞空山闻雁语，叫断人肠，却是凄凉曲。落叶飘黄终入土，侬身化影知何处！dié liàn huāfēi diédú lì huáng hūn chóu jǐ xǔ-qiū shuǐ shēng hán，gèng zhuó yān hé yǔ。yī …〔04-13〕

  →临江仙｜临江仙·步梅心韵啸傲红尘恼杀红尘寂寞，吟疏一纸空文。萧斋薄被自家温。应知年少意，不似旧时春。梦后檐风低哑，无端吹乱愁痕。分明犹是未归人。还将衣检点，雨雪欲纷纷。lín jiāng xiān-bù méi xīn yùnxiào ào hóng chénnǎo shā hóng chén jì mò，yín shū yī zh…〔04-09〕

  →解语花｜解语花水月通禅晚风初起，梅雨新霁，对寒江烟渚。远迷心目。疏柳畔，一片蛙声尽诉。愁心几许。犹听似，痴人怨语。独倚栏，点点渔灯，乱一腔思绪。几叶扁舟横渡。叹萋萋芳草，尽失何处。随春归去。伤魂梦，自是多情儿女。泪痕如雨。空点点，凭谁说与。应放飞，一线风筝，慰相思无数。jiě yǔ huāshuǐ yuè tōng chánwǎn …〔04-04〕

  →七律｜樱花园偶感水月通禅芳草青青一雨收，谁怜春色去难留。偶动绿烟犹带泪，遥看红雪似凝愁。花开花落何时尽，人是人非听水流。莫道我心闲已久，多情应向梦中休。yīng huā yuán ǒu gǎnshuǐ yuè tōng chánfāng cǎo qīng qīng yī yǔ shōu，shuí lián chūn sè qù ná…〔04-04〕

  →七律｜小宴送杨扬归广东赋向铁生学诗学赋类先人，自谓冬残必是春。杨意不逢聊卖酒，钟期既识漫相亲。阵前许诺退三舍，座上放歌惊九宾。待到蟾宫折桂日，绝尘一马过西秦。xiǎo yàn sòng yáng yáng guī guǎng dōng fùxiàng tiě shēngxué shī xué fù lèi xiān rén，zì w…〔04-04〕

  →临江仙｜临江仙·剪发慕容琳儿恍觉青丝过腰矣，留来已是三年。耳边眉角惯缠绵。时梳单马尾，也绾髻儿圆。争奈朝朝因汝累，于今剪至齐肩。凉风生颈正怡然。临台微怅惘，收拾旧簪环。lín jiāng xiān-jiǎn fāmù róng lín érhuǎng jué qīng sī guò yāo yǐ，liú lái yǐ shì sān…〔04-04〕