唐代→｜题破山寺后禅院常建清晨入古寺，初日照高林。曲径通幽处，禅房花木深。山光悦鸟性，潭影空人心。万籁此都寂，但余钟磬音。tí pò shān sì hòu chán yuàncháng jiànqīng chén rù gǔ sì，chū rì zhào gāo lín。qū jìng tōng yōu chù，chán fáng …〔01-17〕